Giurgia and the Greek vlachs - Fountains - by Mavrommati Vaso

Μπάντι 1.515μ (Μάιος 2025)

Με αρχηγό τον Θανάση Μουστάκα αποφασίσαμε να πάμε μέχρι το Μπάντι, τοποθεσία πάνω στο πολυσύχναστο κάποτε μονοπάτι για τα μαντριά της Ρέντας και της Σαλατούρας.

Ξεκινήσαμε την πεζοπορία μας στις 8.30 το πρωί από τον Άγιο Γεώργιο, πατήσαμε με προσοχή πάνω στην κατεστραμμένη γέφυρα, περάσαμε στα ριζά της Κουρούνας και συνεχίσαμε παραποτάμια μέχρι και την γέφυρα του Μπουντόκου, σάπια ξύλα έχασκαν, με πολύ προσοχή την περάσαμε ένας - ένας, το καλοκαίρι είναι καλύτερα να βραχεί κάποιος παρά να κινδυνεύσει εκεί πάνω.




Συνεχίσαμε προς Αγ. Αποστόλους από έναν χωματόδρομο που ανοίχτηκε δυο -τρία χρόνια πριν και έχει ήδη χορταριάσει. Τα λιβάδια γύρω από τους Αγίους Αποστόλους καταπράσινα και μες στ' αγριολούλουδα. Συζητάγαμε με τον Θανάση για τα κήπια, τα μικρά μποστάνια που έστηναν οι Τζουρτζιώτες στα Καπρέτσια και στα Κανίκια με παστάλια (φασολάκια) και κουρκουμπέτι (κολοκυθάκια), αλλά και εδώ στους Αγ. Αποστόλους για λίγο κριθάρι και καλαμπόκι. Μαζί με τα τσουκνίδια που τα ξέραιναν για τις πίτες και τις νάνες που αφθονούσαν εκεί που έβοσκαν τα ζώα, συμπλήρωναν την λιτή διατροφή τους που τους κρατούσε γερούς και ροδοκόκκινους.

Προχωρήσαμε προς τον κόκκινο βράχο που είχαμε επισκεφθεί και το 2024 το Σου Κουρούνα ντι Πουντούρι. Ο Θανάσης ανέφερε τοποθεσίες... προς τα δω είναι το αγκρογιαννίτσι, εκεί πιο πέρα θα βρούμε το αγκρομίχα,  δηλαδή το χωράφι του Γιαννίτση, του Μίχα κλπ.









Μετά το Σου Κουρούνα ντι Πουντούρι αρχίσαμε την ανάβαση για το Μπάντι, ανάμεσα στα ψηλά έλατα που δεν άφηναν στιγμή τον ήλιο να μας ζεστάνει. Προσπαθήσαμε να βρούμε το παλιό μονοπάτι αλλά με τον περιορισμό της ορεινής κτηνοτροφίας, τα λιβάδια και οι πλαγιές που κάποτε έβοσκαν χιλιάδες ζώα έγιναν και πάλι δάση. Βρίσκαμε πεσμένα έλατα από γηρατειά ή από κεραυνό και δίπλα τους πλήθος μικρά ελατάκια που ανταγωνίζονταν για λίγο χώμα και δυο ακτίνες ήλιου.







Μετά από πολύ κόπο και σημαντική υψομετρική φτάσαμε επιτέλους στο Μπάντι, ένα ξέφωτο, με όμορφα έλατα και σωρούς από σκόρπιες πέτρες τριγύρω. Όπως μας εξιστόρησε ο Θανάσης, όταν γύρω στα 1810 οι Τζουρτζιώτες άφησαν το χωριό τους λόγω της καταπίεσης του Αλή πασά, εγκαταστάθηκαν εδώ σαρακατσαναίοι και αρβανιτόβλαχοι κι έφτιαξαν πέτρινες καλύβες. Όταν μετά από 10-15 χρόνια επέστρεψαν οι Τζουρτζιώτες κατάφεραν και ξαναπήραν πίσω τα βουνά τους. Φτάνοντας στο Μπάντι, αφήσαμε πίσω μας το πυκνό ελατόδασος και ξεπρόβαλαν μπροστά μας οι γνωστές φιγούρες των Χράπα Μάρι, Χράπα νίκα με λίγο χιονάκι επάνω τους.









Βρήκαμε δυο ρέματα που βούιζαν από το νερό που κατέβαζαν απο τις Καμάρες και από τις Γκούβες, μια στάνη κλειστή το Μπουλτς και τον χωματόδρομο που κατεβαίνει από την Ρέντα και την Σαλατούρα. Τον ακολουθήσαμε μέχρι τους Αγ. Αποστόλους κι από κει μέχρι την Αγ. Μαρίνα το ωραιότερο ξωκλήσι του χωριού μας. Η κούραση είχε βαρύνει τα βήματά μας αλλά ο κύκλος της πεζοπορικής μας διαδρομής θα έκλεινε σε κανένα μισάωρο. Κατηφορίσαμε το παλιό μονοπάτι μέχρι πάνω από την Λούνη κι εκεί αντικρύσαμε ένα αποκαρδιωτικό θέαμα. Σωροί από πεταμένα ξερόκλαδα από έλατα που είχαν κοπεί τους προηγούμενους μήνες έφραζαν το δρόμο μας και ασχήμαιναν και βρώμιζαν τον τόπο. Μετά από όλη αυτή την ομορφιά που μας είχαν χαρίσει απλόχερα τα βουνά είχαμε επιστρέψει στους ανθρώπους και στον "πολιτισμό"....

Η διαδρομή διήρκεσε συνολικά εξήμησι ώρες, καλύψαμε περίπου 14 χλμ και μια υψομετρική σχεδόν 850μ. Μπορείτε να δείτε το ίχνος της στο wikiloc.