Λα Σάλτσι (Τριήμερο Αγίου Πνεύματος 2021)
Με
τον ακούραστο Θανάση Μουστάκα αφήσαμε το αυτοκίνητο στους Αγίους
Αποστόλους κι από κει ακολουθώντας το ρέμα ανεβήκαμε στο ξέφωτο Λα
Σάλτσι. Οι φτέρες φτάναν μέχρι τον λαιμό μας, η ποτίστρα γεμάτη νερό
περίμενε τα πετούμενα και τα ζώα του δάσους να ξεδιψάσουν. Πάει καιρός
τώρα που τα κοπάδια λιγόστεψαν πάνω στα βουνά, σε λίγα χρόνια φαίνεται
ότι θα εκλείψουν εντελώς και θα μείνουν εδώ κι εκεί μόνο οι αγελάδες.
Από το Σάλτσι είχαμε σκοπό να βγούμε στο Μπάντι, δύσκολα να βρεις το μονοπάτι έτσι όπως έχει θεριέψει το δάσος και ειδικά αν δεν το χεις περπατήσει ξανά το μέρος. Προχωρήσαμε προς την Αγιαστιρίνα και την Αρουτζίνα στα ριζά της Τσιούμα Αλαρπαχτή και τελικά αποφασίσαμε να γυρίσουμε πίσω από τα ίδια. Το δάσος με τους ήχους, τα χρώματα και τις μυρωδιές μας είχε ήδη ανταμείψει για το πρωινό μας ξύπνημα και τον ιδρώτα της ανάβασης. Κι έτσι όμορφα ήταν.
Από το Σάλτσι είχαμε σκοπό να βγούμε στο Μπάντι, δύσκολα να βρεις το μονοπάτι έτσι όπως έχει θεριέψει το δάσος και ειδικά αν δεν το χεις περπατήσει ξανά το μέρος. Προχωρήσαμε προς την Αγιαστιρίνα και την Αρουτζίνα στα ριζά της Τσιούμα Αλαρπαχτή και τελικά αποφασίσαμε να γυρίσουμε πίσω από τα ίδια. Το δάσος με τους ήχους, τα χρώματα και τις μυρωδιές μας είχε ήδη ανταμείψει για το πρωινό μας ξύπνημα και τον ιδρώτα της ανάβασης. Κι έτσι όμορφα ήταν.