Ανάβαση στο Καπ Γκρας (Αύγουστος 2019)
Ξεχωρίζει το χοντρό του κεφάλι ανάμεσα στην Κουρούνα και στην Μπουτίτζια. Τα δειλινά όταν το φως έχει χαθεί πίσω από τα βουνά, αυτό στέκει ακόμα φωτισμένο, να μας υποδεικνύει ότι ο ήλιος εκτός Τζούρτζιας δεν έχει δύσει ακόμα.
Διαφέρει από τις αιχμηρές κορυφές της Πίνδου, το Καπ Γκρας είναι ένα στρογγυλό χωματοβούνι, παχουλό και ήμερο.
Στα κινητά μας είχαμε τα ίχνη των διαδρομών που συνηθίζουν οι πεζοπορικοί σύλλογοι από Πολυθέα, Δέση και γέφυρα Αλεξίου αλλά εμείς επιλέξαμε να ανέβουμε από μια διαδρομή που μας πρότεινε ο πλέον ειδικός, ο κτηνοτρόφος Σταθόπουλος από την Πολυθέα. Ξεκινήσαμε νωρίς το πρωί για να αποφύγουμε την ζέστη, φτάσαμε με το αυτοκίνητο μέχρι το μαντρί του Γκρέκου μέσω ενός χωματόδρομου μέτριας βατότητας.
Από εκεί πεζοπορήσαμε μέχρι την κορυφή στα 1.930μ. Το μονοπάτι καλογραμμένο, με ήπια κλίση, μέσα στις φτέρες και στα έλατα δεν μας δημιούργησε κανένα πρόβλημα.
Βρήκαμε κοπάδια με πρόβατα και αγελάδια. Κοιτώνας στα δεξιά μας ξεχωρίζαμε την Μηλιά και λίγο αργότερα ξεπρόβαλε και η Πολυθέα.
Φτάνοντας στο ξέφωτο η θέα άπλωσε κι άλλο, βλέπαμε στα αριστερά μας τα βουνά της Δέσης, της Μεσοχώρας και στο βάθος της Άρτας.
Από το μαντρί μέχρι την κορυφή η απόσταση ήταν περίπου 3,5χλμ με ανάβαση 463μ και μας πήρε κάτι λιγότερο από 2 ώρες.
Ήμασταν τέσσερις, Βάσω & Γιάννης, Θανάσης Μουστάκας & Αλέκος Λεπενιώτης.
Από το κολονάκι αντικρύσαμε την Τζούρτζια και το Γαρδίκι όπως δεν τα είχαμε ξαναδεί ποτέ, σαν δυο πιατάκια του καφέ.
Από πάνω τους ορθώνονταν το Παλέντζι, η Κακαρδίτσα, οι Πέντε Πύργοι, η Τσούμα αλ Αρπαχτή, ο Καταραχιάς και στο βάθος στα δεξιά μας το Περιστέρι.
Πίσω μας οι κορυφές της Τριγγίας με την Κρανιά και τα Δολιανά στα σπλάχνα τους.
Όσες φωτογραφίες κι αν τραβήξαμε δεν μπορέσαμε να χορτάσουμε το πανόραμα κορυφών και την ομορφιά της κοιλάδας του Άσπρου, κατά γενική ομολογία ήταν η ωραιότερη θέα που έχουμε αντικρύσει μέχρι σήμερα στην περιπλάνησή μας στα βουνά του Ασπροποτάμου.
Δείτε την διαδρομή στο Wikiloc.
