Giurgia and the Greek vlachs - Fountains - by Mavrommati Vaso

Περπατώντας από τους Καλαρρύτες στο Συρράκο στο παλιό μονοπάτι - στη σκάλα (Αύγουστος 2011)

Ξεκινούμε από την Τζούρτζια στις 8.00 το πρωί, σε μία ωρίτσα αγναντεύουμε από τον Μπάρο και τα 1900μ τις κορυφές της Κακαρδίτσας και λίγο πιο δεξιά την Στρουγκούλα.



Στις 9.30 παρκάρουμε στους Καλαρρύτες, κάνουμε μια μικρή στάση στην πλατεία του χωριού και ψάχνουμε να βρούμε την αρχή του μονοπατιού. Για να μην το ψάχνετε κι εσείς, να θυμάστε ότι είναι δεξιά από το μνημείο του Πάτερ-Κοσμά.

Πιάνουμε το καλογραμμένο μονοπάτι στις 10.15, προχωρούμε ομαλά για περίπου ένα τέταρτο οπότε και αρχίζει να διακρίνεται το Συρράκο, στο μυαλό μας δεν μπορεί παρά να έρθουν οι στίχοι του Κρυστάλλη:

«Παρακαλώ σε Σταυραετέ για χαμηλώσου λίγο
και δωσ’ μου τις φτερούγες σου και πάρε με μαζί σου
πάρε με πάνω στα βουνά
τι θα με φάει ο κάμπος.»

Σε λίγο αρχίζει η κατάβαση.Το μονοπάτι είναι σκαμμένο μέσα στο βράχο, σχετικά απότομο αλλά σε καμιά περίπτωση δύσβατο. Χέρια παλιών, χέρια που γνώριζαν την πέτρα και την έχτιζαν, έχουν φτιάξει σκαλιά, αργότερα άλλοι πρόσθεσαν προστατευτικές σιδεριές και κάγκελα, η φροντίδα του ορεσίβιου για τον τόπο του εμφανής, μας κάνει να αναλογιζόμαστε την αδιαφορία που χαρακτηρίζει τη δική μας γενιά και το «φατσιμάρε» στις πλατείες.

Η θέα μάς μαγεύει, η φωτογραφική μηχανή παραμένει συνέχεια ανοιχτή να αποθανατίζει το μεγαλείο της χαράδρας. Η δύναμη του νερού, του αέρα, του χιονιού σμίλεψαν τόσο όμορφα τον τόπο, στο βάθος το Συρράκο, φτιαγμένο από τα ίδια υλικά, είναι μόλις μια ανάσα μακριά, όμως για το φτάσουμε, πρώτα κατεβαίνουμε μέχρι τον πάτο του φαραγγιού και πιάνουμε το νερό του Χρούσια. 


Περπατάμε πάνω στη γέφυρα και αρχίζουμε την ανάβαση. 

Σε λίγο βρίσκουμε το βαγονέτο που χρησιμοποίησαν οι Συρρακιώτες λίγα χρόνια πριν για να αναστυλώσουν τον μύλο τους. Ο ήλιος κρύβεται πίσω από τα σύννεφα και μας κάνει τη χάρη ν’ ανέβουμε χωρίς να λιώσουμε.

Στις 11.30 φτάνουμε στα πρώτα σπίτια του Συρράκου. Δηλαδή, όλη η διαδρομή διήρκεσε μία ώρα κι ένα τέταρτο με πολλές – πολλές στάσεις. Ξεδιψούμε στο καφενεδάκι της πλατείας του χωριού, επισκεπτόμαστε το μουσείο του ποιητή των βουνών Κρυστάλλη, φωτογραφίζουμε κάθε γωνιά του πανέμορφου χωριού, και ξεκινούμε πορεία ανάστροφη.





Το μεσημεράκι μας βρίσκει στην ταβέρνα του Ναπολέοντα στους Καλαρρύτες να απολαμβάνουμε το όμορφο φαγητό και την ακόμη πιο όμορφη συντροφιά της συζύγου του Λαμπρινής.

Στο δρόμο της επιστροφής αρχίζει το πιο ωραίο πάρτυ του καλοκαιριού με την αγαπημένη μας μουσική να παίζει δυνατά και την Κακαρδίτσα στο κάδρο μπροστά μας. Dust in the wind - είμαστε πραγματικά δυο μικροί κόκκοι πάνω στα αιώνια βουνά.