|
|
"Στου Μαυρομμάτη τη γωνιά, στη βρύση του
Λεμπέση», έτσι ύμνησε και τραγούδησε στο
δίσκο του ο μεγάλος λαϊκός βάρδος Γιώργος
Ζαμπέτας. Πρόκειται για την περίφημη γωνιά,
Πλάτωνος & Κρατύλου, στη στάση «Μαυρομμάτη»,
της ιστορικής συνοικίας της Ακαδημίας του
Πλάτωνα, στην ομώνυμη συνοικία της Αθήνας.
Εβδομήντα συνεχή χρόνια 1926 – 1996, «Μαυρομμάτης», ένα παραδοσιακό και σύγχρονο πρότυπο κατάστημα τροφίμων (στην κυριολεξία παντοπωλείο) του Χρήστου & Βασιλικής Μαυρομμάτη, με παράδοση στην κεχριμπαρένια μεσογειακή ρετσίνα. Το «Δάκρυ της αμπέλου», όπως χαρακτηριστικά συνήθιζε να αποκαλεί τη ρετσίνα του, στα τριάντα δρύινα βαρέλια, στο δροσερό υπόγειο, ο οικοδεσπότης αείμνηστος Χρήστος Αποστ. Μαυρομμάτης.
Εκτός από τα παραπάνω, το κατάστημα αυτό που λειτουργούσε επί εβδομήντα συνεχή χρόνια, έπαιξε και σημαντικότατο πρωταγωνιστικό ρόλο στο πανελλήνιο παντοπωλιακό συνεταιριστικό κίνημα των μικρομεσαίων παντοπωλιακών επιχειρήσεων ειδών διατροφής στη χώρα μας. Επί τριάντα συνεχή χρόνια στο τιμόνι του παραπάνω παντοπωλιακού συνεταιριστικού κινήματος (ΠΕΠΕΣΚΕ, ΑΘΗΝΑ SUPER MARKET AΕ) ο γιος του ιδρυτή του καταστήματος αυτού και πατέρας μου Απόστολος Μαυρομμάτης.
Λίγα λόγια για τη ζωή του Απόστολου Μαυρομμάτη.
Mπυραρία Μαυρομμάτη
Στη συμβολή των μεγάλων
οδικών αρτηριών της παλιάς Αθήνας, Ιερά οδό
& Κωνσταντινουπόλεως, «Στα σίδερα»
λειτουργούσε τον περασμένο αιώνα και
συγκεκριμένα από το 1888 έως το 1950 η
πανελληνίως γνωστή πρώτη ελληνική μπυραρία
των Θεσσσαλών Χρήστου & Ιωάννη Μαυρομμάτη
(Ψοφάκη).
Η μπυραρία αυτή ήταν ταυτόσημη των διεθνώς
γνωστών μπυραριών του Μονάχου Βαυαρίας με
ελληνική μορφή. Από τη μπυραρία του
Μαυρομμάτη «Στα σίδερα» πέρασαν και
διασκέδασαν όλοι οι επώνυμοι πολιτικοί,
διανοούμενοι, καλλιτέχνες, επιχειρηματίες
και έμποροι της εποχής. Στη μπυραρία αυτή
προσφέρονταν σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα
μπύρα σε ποτήρι από το νεοϊδρυθέν τότε
εργοστάσιο μπύρας ΦΙΞ συνοδευόμενο κάθε
βράδυ από δεκάδες σούβλες εκλεκτών
παραδοσιακών ελληνικών ψητών με συνοδεία
γνήσιας δημοτικής μουσικής με κλαρίνο,
βιολί, σαντούρι, λαούτο, ντέφι κλπ.
Η μπυραρία αυτή του Μαυρομμάτη έχει αφήσει
όνομα, ακόμα και σήμερα η στάση των
λεωφορείων των γραμμών Αιγάλεω ονομάζεται
στάση Μαυρομμάτη, η δεύτερη επώνυμη στάση
στην πρωτεύουσα.
Μια
παλιά ιστορία από το 1994
Απόσπασμα από το
ένθετο Ανάπτυξη της εφημερίδας Το ΒΗΜΑ
του Δ. Χαροντάκη
Το 1994 ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα χρονιά για το ελληνικό λιανεμπόριο - όπως άλλωστε και τα περισσότερα χρόνια της δεκαετίας του 1990. Τότε που ο ανταγωνισμός μεταξύ των λιανεμπόρων γνώριζε συνεχώς καινούργια «ιστορικά υψηλά» σε μια αγορά που άλλαζε με ταχείς ρυθμούς και από την παρατεταμένη «εφηβεία» των προηγούμενων δεκαετιών οδηγούνταν ταχύτατα στην ενηλικίωσή της. Και φυσικά η αδρεναλίνη των επιχειρηματιών του κλάδου παρέμενε σταθερά σε υψηλά επίπεδα.
Οι δύο μεγάλοι ανταγωνιστές της εποχής, οι όμιλοι Μαρινόπουλου και Βερόπουλου, είχαν αποδυθεί σε έναν εντυπωσιακό αγώνα δρόμου ανά την Ελλάδα για το ποιος θα αποκτήσει τα περισσότερα ακίνητα σε καλύτερες περιοχές έναντι του άλλου. Η ανάπτυξη ενός πανεθνικού δικτύου σημείων πώλησης ήταν το βασικό μέλημα, εκτός των άλλων, των δύο ομίλων.
Το 1994 φαίνεται όμως ότι ήταν η χρονιά του ομίλου Βερόπουλου. Ξαφνικά ανακοινώνει δύο εντυπωσιακές κινήσεις: πρώτον, αποκτά την αλυσίδα καταστημάτων Αθηνά, που ανήκε σε έναν συνεταιρισμό παντοπωλών - η αντιπαράθεση επί παντός επιστητού που αφορούσε τον κλάδο μεταξύ του προέδρου του συνεταιρισμού κ. Ι. Μαυρομάτη (*), ενός παραδοσιακού και πανέξυπνου μπακάλη της παλιάς εποχής στην Ακαδημία Πλάτωνος με τον Κώστα Βερόπουλο είχε αφήσει εποχή - και δεύτερον, την εξαγορά της πανίσχυρης στην περιοχή της Εύβοιας τοπικής Αλυσίδας του κ. Γαληνού Λαουτάρη. Λίγες εβδομάδες, όμως, αργότερα ο όμιλος Βερόπουλου ακυρώνει σιωπηρά τη δεύτερη εξαγορά. Αρκετοί υπέθεσαν διάφορα, αλλά ο Κ. Βερόπουλος αρνήθηκε τότε οποιαδήποτε δημόσια εξήγηση.
Το
ΒΗΜΑ, 25/11/2007 , Σελ.: D12
Κωδικός άρθρου: B15225D121
ID: 290812
(*) διόρθωση: το ορθό είναι "Απ. Μαυρομμάτη"