Φτιάχνοντας λικέρ κράνου (Σεπτέμβριος - Νοέμβριος 2018)
Πρωτοδοκίμασα λικέρ κράνου πριν από πολλά χρόνια στον Πύργο Μαντάνια. Ήταν το πιο γλυκό καλωσόρισμα από τους φιλόξενους ιδιοκτήτες Γιώργο και Λάμπρο. Αυτό το ξενοδοχείο - ορόσημο για τον Ασπροπόταμο, τώρα που το σκέφτομαι, μας έμαθε πέρα από το γευστικό κράνο, τον ίδιο μας τον τόπο εκτός καλοκαιριού. Μέχρι τότε, με το τελείωμα των καλοκαιρινών διακοπών κλείναμε τα σπίτια ερμητικά, αδειάζαμε τις σωλήνες από τα νερά και καλή αντάμωση μέχρι το επόμενο καλοκαίρι.Νομίζω ότι η γιαγιά Βασιλική δεν είδε ποτέ στη ζωή της την Τζούρτζια φθινόπωρο - χειμώνα - άνοιξη.Φέτος, κάποιο απόγευμα του Σεπτεμβρίου θυμήθηκα το λικέρ και επειδή τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτή τη ζωή, μετά από λίγο χτύπησε το τηλέφωνο.
Εδώ Τζούρτζια! Στο τηλέφωνο ήταν ο Θανάσης Μουστάκας που συνηθίζει να λέει ένα χαιρετισμό όταν είναι στα ψηλά.
Θανάση θα μου μαζέψεις κράνα; Φυσικά και μου μάζεψε ένα μεγάλο μπωλ ώριμα κράνα και τα φύλαξε στο ψυγείο μέχρι που βρεθήκαμε.
Έψαξα στο διαδίκτυο για συνταγή, επικοινώνησα και με την αδελφή του Θανάση, Σοφία Μουστάκα για διευκρινίσεις και ξεκίνησα...
Τα έπλυνα και τα άφησα να στεγνώσουν, απλώνοντάς σε πετσέτα.
Τα ζύγισα και τα τοποθέτησα σε γυάλινο βάζο με ίση ποσότητα ζάχαρης.
Άφησα το βάζο στον ήλιο για περίπου 20 ημέρες, το ανακινούσα καθημερινά πρωί - απόγευμα. Σιγά - σιγά η ζάχαρη άρχισε να λιώνει και οι καρποί να βγάζουν τους χυμούς τους.
Αφού λοιπόν η ζάχαρη είχε λιώσει εντελώς τα στράγγιξα, ζύγισα μόνο το υγρό και πρόσθεσα ίση ποσότητα καλού κονιάκ.
Πρόσθεσα και τα κράνα στα βάζα (που γίνανε δυο) και τα άφησα στον ήλιο για άλλες 30 ημέρες,
Άνοιξα τα βάζα και δοκίμασα, ήταν γευστικό αλλά άφηνε μια σπιρτάδα έντονη. Στράγγιξα τα κράνα και το έβαλα σε μπουκάλια αλλά δεν ήμουν ικανοποιημένη...
Η Σοφία είχε όμως τη λύση. Μου πρότεινε να φτιάξω ένα πηχτό σιρόπι από ίσα μέρη ζάχαρης και νερό, πρόσθεσα το σιρόπι στο λικέρ και διόρθωσα τη γεύση του. Ωραιότατο!
Θα το απολαύσουμε γουλιά - γουλιά! Αγαπητοί Θανάση και Σοφία σας ευχαριστώ πολύ - πολύ!